zalig Pasen
De steen is weggerold
Met deze foto uit 2010 bij een bezoek aan de kathedraal van Canterbury aan de overzijde van het Kanaal in Engeland deed het me denken aan een andere kathedraal, in Parijs, de Notre Dame; KERKEN ZIJN ZOVEEL MEER den stenen bouwsels. Ze vertellen ons van het geloof van velen, in de tijd, op een bepaalde plek en naar de eeuwigheid. De weg van de mens met God. Niet toevellig is een kerk meestal een veruitwendiging van wat in de mens leeft : glasramen, sculpturen, schilderijen enz.. spreken een stille taal van de ziel van gelovigen en de mensheid in het algemeen. Deze week werden we onverwachts gedrukt op een realiteit dat ons wereld beroerde en wakker schudde. Hoe kan dat? Waarom?
Plots wordt een mens wakker, de gelovige, maar ook velen die dit niet zijn of denken. Het raakt iedereen die een hart heeft. Wie er anders over denkt zit met een probleem vrees ik. Niemand kan daarover vreugdevol zijn.
Meer dan stenen en hout, wordt de ziel aangetast door duivels vuur, likkend aan alles wat dierbaar is, uit het verleden en het heden.
Maar ligt dit heden wel wakker van de boodschap van de Heer.
Wat is de bedoeling geweest van de komst van Gods Zoon in deze wereld? Velen denken het te begrijpen maar zijn toch o zo blind. Bij mij klinken de woorden van Jezus in deze laatste dagen: " zij weten niet wat ze doen ". Dat horen we niet graag. Hoe kan Gods Zoon zo hartvochtig zijn. Echter, daarmee heeft het niets te maken. Het is net omgekeerd: wat heeft onze wereld echt nodig? Dàt is de vraag en snakt naar een antwoord in deze zo oppervlakkinge wereld en in tijden waar God sterk afwezig lijkt.
Ik voor mij hou het bij een Zalig Pasen, meer dan een vrolijk. Moet alles in het leven vrolijk zijn ( of met een woord dat nu beter lijkt: 'fun'.
Horen we God nog in deze tijd of gaan we rustig ons gangetje en genieten we van het gekende Franse liedje " tout van très bien, madame la Marquise "
We hebben van alles te over: huis, geld, eten, vrije tijd, ontspanning en noem maar op. Althans hier in ons gepamperde Westen van de wereld. We zijn ingedommeld. Dat doet me denken aan de vermaning van Jezus in de Olijfhof aan zijn opostelen : " was het dan werkelijk te veel om één uur met Mij te waken ?" Blijkbaar.
Waar zijn we bij Jezus lijden en de smarten die Maria heeft ondergaan in haar moederschap van de gezalfde Gods?
WIE DENKEN WIJ TE ZIJN? Petrus.( verloochent ) .. Judas.( verraadt )... De andere leerlingen..( bang ) . Wie bleef trouw onder het kruis? Maria ( mij geschiedde naar uw Woord ), 1 apostel: Joannes ( de geliefde ), enkele trouwe vrouwen ( nabij en dienstbaar ), enkele moordenaars ( mensen zonder uitzicht door eigen schuld ), een 'goeie' en een 'slechte', een soldaat ( plicht ) en wie nog?
Waar staan wij?
Of zijn we weer druk bezig te denken aan 'feest' in de enge zin van het woord.?
Als wij, wetsrelingen 'feesten' dat is dat een pover afkooksel van wat feest eigenlijk betekent.
Feesten is iets of iemand vieren. Verheugd zijn daarom en dat samen ook via lichaam en ziel beleven. We zijn content en meer dan dat.
Nu vieren wij vaak enkel om te vieren: 't is Pasen, 't is babayborrel enz..enz… God, doe maar. Maar vergeet niet na te debnken wat we dan doen en hoe we dat doen. Hebben we bij een feest tijd om eerst de jarige, de huwende, enz... nabij te zijn en te delen in hun vreugden of is het louter geworden om de sleur van de tijd te doden.
En is er altijd te feesten.
Mag ik even delicaat aankloppen: wie heeft met Goede Vrijdag eventjes tijd gemaakt om 3 uur om aan de Heer te denken? : niet veel gevraagd toch. En, kan het oets méér.
We gebieten van een vakantie, ter ere van wie?
Maar ja, de week van Aswoensdag heet nu 'krokusverlof ' enz... Hoe vullen we onze leven in, waarmee en waartoe? Of laten wij ons leven in een slaafs ritma van fu en cadeau's en lekkers, waar we nadien dan maar moeten even afremmen naar een volgende gelegenheid.
MAG IK U OPROEPEN OM WAT BEWUSTER TE LEVEN,
Ik bedoel: toen Jezus geboren werd was er geen plaats in de herberg... Dat klinkt me bekend op heden.E was plaats genoeg in de grot, de stal. Schapen, herders en wijzen kwamen zien en bidden. Anderen zaten te vieren, zomaar. Omdat ze blij waren? Nee: een keier wilde hen strikken om zijn belastingen te kunnen innen. Ze moesten zich laten registreren... Hoever staan wij van de 'ingebouwde chip voor Big Brother '?
Soms kijk ik rond als schamele herder en moet constateren dat we vaak voortdoen met een soort rest in de Kerk. Mensen die nog een drempel nemen om wat tijd te maken voor God. Daarnaast is er zoveel te doen. ( toen ik deze week nr.Westvleteren ree voor dienst van Witte Donderdag 's avonds was ik verrast door het drukke en oversnelle verkeer op de wegn daarnaartoe. Ik dacht naiëf: ' toch niet allen daarheen zeker? '. Wat denk je? )
OOIT ZULLEN WE MISSCHIEN TERUG EEN PAASERVARING KRIJGEN? NAMELIJK DAT ER MEER IS IN HET LEVEN OM VAN TE LEVEN; dat Jezus Christus meer bracht dan werelds liefde en vrede en goedheid, maar de belofte van zijn Vader: het Rijk Gods, waar alle ellende tussen het geglitter van deze tijden, verbleekt en teniet gedaan wordt. of zoals het veertig jaar omzwerven in de woestijn door het volg van God naar het Beloofde Land. ONS BELOOFDE LAND IS NIET HIER,SLECHTS EINDIGHEID.MAAR IN HET HEMELSE JERUZALEM. In zijn Rijk Gods is alles gelegen en hier en nu gaan wij al op weg in ons doen, spreken en handelen. Maken we er ons niet te gemakkelijk vanaf door te denken: Gods goedheid zal het wel klaren? Ik vraag het me af en laten we vooral God niet uitdagen.
Wat doe ik en jij?
ZALIG PASEN