Zo kennen we veel bedevaartplaatsen, vooral opgezocht door katholieke en oosterse christenen. In vele godsdiensten ontwaren we vromen van bedevaarten. Anderzijds zien we ook een soort zoeken naar plaatsen van ‘stars’ en ‘ vedetten’. Meest bekend misschien is Memphis en Elvis Presley.

Wij vinden zoveel meer in bvb. Lourdes, Fatima, Scherpenheuvel, Banneux en vul zelf maar verder aan. Grote en kleine plaatsen waar de hemel de aarde reikt.

Uiteraard is onze invulling niet werelds en vele ‘stars’ ten spijt, komen ze hier niet in aanmerking voor het veel rijkere van het ‘ op bedevaart gaan ‘.

‘ bidden ‘ en ‘ varen ‘

Doe je het te voet, met de fiets, alleen of in groep, telkens is het een onuitgegeven beleving in geloof en een ontelbare rijkdom voor onszelf en anderen. We luisteren naar God in onszelf, de naaste en de schepping. Dat zijn de drie steunen op een pelgrimsweg. Ontdekken en bidden op die drie eigen manieren. We ‘baren’ op de genade van God en we mogen dat uiten in liederen, psalmen en gezangen, of gewoon met een kaars of zo, dit kaarsje dat ons gebed verder zet.

Welke bedevaarten ?

Sinds zijn bestaan is de mens op stap. Hij vaart op een traject naar ontdekken en telkens nieuwe horizonten vinden. De mens zoekt met andere woorden naar zingeving op aarde en wandelt naar een oneindige bestemming in een durend parcours. In het Oude Verbond trok men naar Sion, naar Jeruzalem met psalmen en liederen.

De Christen schrijdt naar de eeuwigheid zoals zeelui langs rivieren en op zeeën varen in tij en ontij. De gelovige zoekt hoogten die verwijzen naar het hemelse ideaal ( Guido Gezelle Gij badt…. ) In deze meimaand mogen misschien weer gedacht worden aan die eenvoudige bedetochten naar onze eeuwenoude kapelletjes. Onze processie is een plaatselijke tocht van onschatbare waarde!

De mens is een ontdekkingsreizger in dit leven naar idealen hogerop via wegen in de tijd, gebeiteld in jaarkringen tussen geboorte en dood en eens de uitweg vinden in de schoot van de aarde die verwijst naar goddelijke plaatsen.